Jak wychowanie we wstydzie wpływa na dziecko?

Poczucie wstydu, które towarzyszy nam w młodości, przekłada się w ogromnej mierze na nasze dorosłe życie. Problem z poczuciem własnej wartości, brak zaufania do samego siebie i negatywne emocje żywione w stosunku do rodziców to jedna z tych elementów, które uniemożliwiają nam poprawne funkcjonowanie. Błędy popełniane przez naszych rodziców zawsze będą odbijały się na naszych życiu i naszych własnych pociechach.

Utrata naturalnej dziecięcej ciekawości

Zawstydzanie często jest odpowiedzią dorosłych na zachowanie dziecka, które im nie odpowiada. Kiedy nasza pociecha stara się użyć jakiegoś narzędzia, które ją ciekawi, słyszy od nas, że do niczego się nie nadaje i nie potrafi sobie poradzić z czymś tak prostym. Kiedy nasze dziecko zaczyna tańczyć do muzyki wygrywanej przez muzyka stojącego w centrum miasta, słyszy od nas, że robi z siebie pośmiewisko. W ten sposób traci naturalną ciekawość i zaczyna dostosowywać się do wymagań swojego rodzica tylko po to, żeby uniknąć poczucia wstydu, które pojawia się, gdy ktoś dla nas bliski zarzuca nam ośmieszanie się.

Brak wiary w siebie i swoje możliwości

Wstyd sprawia, że zawsze określamy swoje umiejętności na mniejsze, niż są w rzeczywistości. Po części ma to działanie ochronne, bo im mniejsze wyzwanie przed sobą postawimy, tym mniejsza szansa, że coś nam się nie uda, ale przeważnie jest to wpojone nam przekonanie, że powinniśmy się wstydzić popełniania błędów. Wstyd oddziałuje na nas negatywnie i zmusza nas do ciągłego pilnowania tego, w jaki sposób się wypowiadamy czy co robimy. Rodzic wychowujący swoje dziecko we wstydzie całe życia podpowiada mu, że nie może próbować zrobić tego, czego rezultatu nie jest w stanie przewidzieć, bo może mu się nie udać.

Poczucie, że zawiodło się rodzica

Od pokoleń największym przewinieniem rodziców jest zaszczepianie w dzieciach przekonania, że nas zawiodły. Nie wybrały kierunku na studiach, który według nas był dla niego najlepszy albo ośmieszyło się widoku. Rodzic, który pozwala dziecku uważać, że go rozczarowało, nie ufa sobie i nie jest w stanie wejść w normalną relację w przyszłości. Wstyd, który towarzyszy takiej osobie całe jej życie, wynika przeważnie z tego, w jaki sposób traktuje nas rodzic i jak pozwala innym nas traktować, łączy się więc z przekonaniem, że zrobiliśmy coś źle, skoro sobie na to zasłużyliśmy. I do końca życia nosimy w sobie przekonanie, że jesteśmy niewystarczający.